Jula

   Są takie słowa, których wypowiedzenie / usłyszenie - powoduje mój samoczynny uśmiech, miłe połechtanie sfery wewnętrznej, czy jak to tam jeszcze nazwać. Imię Jula (także Julcia) jest jednym z takich właśnie. Dlatego, gdy usłyszałem, że ten stalowy, dwuprzedziałowy niebieski kolos - o urzędowej nazwie "III" - na Emmie po prostu mianuje się "Jula" (właściwie to Julia, ale to już nie po naszymu), natychmiast spojrzałem na tą wieżę innym, pozytywnym okiem. 

To nie jest żaden zabytek - jak pobliski Wiktor - to dosyć siermiężna wieża zastrzałowa z 1955 roku, więc próżno na niej szukać sygnatur stalowych belek z najlepszych niemieckich walcowni... Ale konstrukcja składa się z nitowanych blachownic (zbliżone technologie jak konstrukcja "Juliana I" na Piekarach) i choćby to powoduje ciekawość, zwrócenie uwagi, zatrzymanie się, analizowanie.

Jula to potęga, jest szybem wydobywczym, posiada naczynia skipowe na obydwu przedziałach. Zachodnim wyciąga się urobek z poziomu 800 (skipy 10 tonowe), posiada on także wymienioną w 2018 roku maszynę wyciągową, natomiast przedział wschodni nie jest już używany (choć wciąż pod parą), a wydobywał urobek z poziomu 400 (skipy 12 tonowe). Przypomnę, że prócz wydobywczej III - kopalnia Marcel posiada niebywale sprawną upadową, którą ciągnie na powierzchnię urobek z pola  Marklowice.

Czy więc jest coś w tej wieży wyjątkowego? Coś jest, skoro pan Bronisław Capłap - znany radliński pasjonat górnictwa, historyk i twórca makiet - także zbudował makietę tego właśnie szybu swojej kopalni! 

 Polecam oglądnięcie tego cuda, to 100% ręczna robota, która trwała ponad 2 lata, to nie wydruki 3d elementów, to żmudne lutowanie, klejenie, dopasowywanie. A całość w pełni działająca: kręcą się koła na wieży, bo napędzają je maszyny wyciągowe, a skipy płynnie przelatują od podszybia do nadszybia - wszystko jest jak w prawdziwym wyciągu. Model można zobaczyć w pięknie urządzonej Izbie Tradycji KWK Marcel w zlokalizowanej nieopodal willi należącej do organizacji NOT w Radlinie.