Weird

S / R

Znowu dziś miałem ten sen. Tym razem czekałem na detonację dużego obiektu - coś jak ten szpital w Zabrzu, byłem tam wewnątrz jeszcze z kimś, obserwowaliśmy krajobraz z dachu, nad którym był jeszcze zawieszony potężny żelbetowy jakby baldachim, który nagle zaczął się przesuwać*, a my czekamy na detonację - czy tam zginiemy, czy zdążymy zbiec schodami usłyszawszy pierwszą syrenę? Jest lekki niepokój ale nie ma paniki, jest jak na filmie - ekscytacja z przebieraniem nogami. Czy tam zginiemy?

Lecz nagle cała sceneria płynnie zmienia się w potężną kopalnianą płuczkę** która także ma za moment wylecieć w luft! Widoki są bajeczne w sensie postindustrialu, tylko dlaczego wewnątrz pojawiają się inni - publiczność, czy też będą fotografowali ten wybuchowy spektakl? Dostrzegam postać wspinającą się na sterczący nieopodal ogromny stalowy silos. Będzie miał znacznie lepsze ujęcie stamtąd, ale on jest tak pięknie oświetlony niskim słońcem, muszę natychmiast zrobić mu zdjęcie. Sięgam po aparat, dostrzegam, że mam jeszcze w torbie "jedynkę" z białą eLką - tak prawdziwą "jednykę". Może użyję jej w kulminacji. Na razie skupiam się na uchwyceniu kadru moim własnym aparatem, szybko, bo zmieni się słońce, bo postać się przemieści... AF gotowy, naciskam spust i! Ale migawka wydaje jakiś inny dźwięk, raz, dwa, wciąż nie taki, lustro nie klapie, wtedy już wiem, że znowu nie mogę zrobić tego zdjęcia. 

* tu zadziałał bodziec dnia wczorajszego - wspomniany "baldachim" - to przetworzone wyobrażenie    ogromnego mostu przeładunkowego rudy wielkopiecowej, o niesamowicie futurystycznym wyglądzie - który komentowałem pod stosownym zdjęciem w Fejsowym wpisie Czarka :) 

** te senne metamorfozy są tak niesamowicie płynne, nie szkoda poprzedniej scenerii, nowa - inna jest równie ekscytująca. Często już wtedy wiem, że to sen, ale warto dalej trwać...

W ogóle te miejsca z moich snów zwykle istnieją w rzeczywistości, mam tak od dzieciństwa. Tyle tylko, że są tak przepięknie "doprawione" / podpicowane kompozycyjnie i klimatycznie :)