ostatnie wejście

Można ubolewać z powodu "nie bycia" lub "nie mania" zarejestrowanego czegoś ważnego - co niedawno przytaczałem, przy okazji nie mania ostatniego gaszenia na Dębieńsku. Oczywiście, zawsze jest jakiś mały (albo ogromny) żal czy wqurw z tego powodu - szczególnie, gdy dane miejsce jest człowiekowi bardziej bliskie... Czasem jednak bywa wręcz odwrotnie i można być tym jedynym i ostatnim w danym miejscu! Tak było z wieżą szybu Karol - straconą w ubiegłym tygodniu. Znałem ten obiekt wcześniej, jeszcze za czasów funkcjonowania, szyb miał potężny budynek nadszybia, ponieważ pierwotnie była to baszta (malakov), także z maszynownią na zewnątrz.

Tego ostatniego razu, wszystko było pod kontrolą, jednak było to ciekawe doświadczenie, gdy schodząc na powrót, po żelbetowych schodach wspomnianego nadszybia - widziałem czekającą już koparkę - by zacząć ostatni etap wyburzeń przed zbliżającym się terminem wywrócenia ogołoconej wieży.

Chwilę póżniej "schrupała" pierwszy podest wejściowy przy trzonie wieży, by móc się zabrać za resztę murów nadszybia.