21, 23, 25

  To tylko trzy numery, domy na końcu ulicy - dosłownie. Ale nie wyglądają jak lokalny koniec świata, nie ten układ zabudowy. Miejsce ma swój urok, spokój i uczucie bardziej jak na ogródkach działkowych niż w uprzemysłowionej tkance miejskiej. A jeszcze w 2017r. przebiegał tędy tor szlaku Michał - Biskupice, czyli bardzo urokliwa linia (dawniej linia nr 301 kolei piaskowej). 

Współcześnie obok przebiega asfaltowa droga rowerowa, szkoda że tylko 300 metrów, a dalej pod wiaduktami kolejowymi i w stronę Zaborza robią się straszne wertepy i błota, a mogłaby być to bardzo przyjemna trasa rowerowa - począwszy od urokliwej ulicy Szyb Jerzy (te szpalery drzew), no ale ciągłość dróg rowerowych w aglomeracji, to wciąż żałosna nielogiczość :/ Czy coś jeszcze przebiegało tutaj dawniej? Otóż po 1922r. przebiegała tędy granica Niemiecko-Polska, i te domy zostały wybudowane zostały najprawdopodobniej w latach 30 dla niemieckich celników i ich rodzin. Z resztą budynek Zollamtu (urzędu celnego) stoi nieopodal przy głównej drodze do Rudy - ul. Sczęść Boże. 

Gdy przejeżdżam rowerem, widzę mieszkańców zrzucających węgiel do piwnicy, pan Wojciech tutaj mieszka, a pomagający mu "Papa Smerf" niedaleko na Rudzie. To jaka cena za ten węgiel? To ryzykowne pytanie w tych szalonych czasach. Rozmawiamy o tym, bo przecież moi rodzice też mają dwa źródła ogrzewania, z czego węglowe w tym sezonie będzie mniej używane... 

Jeszcze tylko formalność, jedno pytanie, które muszę zadać: czy te domy, to konkretne miejsce mają jakąś nazwę własną? Tak, nazywamy je "Coloki" - nosz tego bym się nie spodziewał, a umysł szybko wertuje mi różne możliwości genezy, od jednostek imperialnych czy co? Jednak po chwili dostaję odpowiedź skąd taka nazwa! Coloki - od niem. Zoll - potwierdza mi także pani Helena, która odpoczywa na placu przy domu, czyli domy powstałe dla niemieckich celników. 

I tak tu mija pożytecznie i przyjemnie czas tej soboty, węgiel ściepnięty, można usiąść przy piwku i połosprowiać. Tylko gdy wiatr zawieje - pobliska hałda wciąż daje o sobie znać smrodem samopalenia.